اگر به طور عمیق به واژه سنتی دزدگیر بیاندیشیم و به یاد دوران کودکی و مدرسه آن را بخش کنیم به دو واژه دزد+گیر دست می یابیم. اما براستی کار اصلی دزدگیر در مفهوم کلمه شاید گرفتن دزد و به دام انداختن سارقین نباشد. در اصل مفهومی و عملی شاید کلمه اعلام سرقت و یا گاهی اعلان سرقت واژه مناسبی برای این سیستم ها باشد یعنی اعلام کردن واقعه و یا خطر و رخداد در لحظه به صورت هشدار در محل و شماره گیری اتوماتیک با مالکین.
برای پیاده سازی ساده ترین سیستم اعلام سرقت (یا همان واژه نادرست و سنتی دزدگیر اماکن) به چند المان ضروری نیاز است که در ادامه به صورت عامیانه و ساده می پردازیم .
ضروری ترین جزء سیستم اعلان سرقت,دستگاه مرکزی دزدگیرمی باشد که وظیفه یکپارچه سازی کلیه تجهیزات حفاظت از محیط همچون سنسور ها، آژیر ها ,باتری,دتکتورها,و... را برعهده دارد.
به زبان ساده یک سیستم دزدگیر اماکن تشکیل شده از چند سنسور یا همان آشکار ساز که بسته به نیاز انتخاب میشود که میتواند یک آشکارساز حرکتی یا همان چشمی دزدگیر یا مگنت های درب و پنجره و یا آشکارساز دودی,سنسور های لرزش,دتکتور های حرارتی, سنسور های نشت گاز,سنسور های نشت آب و ... باشد. اتصال سنسور ها از طریق بستر ارتباط سیمی و یا بی سیم با دستگاه دزدگیر صورت میگیرد. عموما این سنسور ها مقابل ورودی هایی مثل درب و پنجره و یا هر قسمتی که امکان تخریب و ورود غیر مجاز باشد نصب میشوند و هر گونه حرکتی که در محیط به تشخیص این چشمی ها برسد به دستگاه دزگیر اعلام شده و سیستم نیز هشدار را به چند طریق شامل: آژیر در محل , تماس تلفنی ,هشدار توسط اپلیکیشن موبایل ,توسط ایمیل و وب برقرار می کند.